พี่ตั้งเป้าหมายอย่างไรถึงได้ลูกค้าที่ไม่เหมือนใครเลยทั้งๆที่วาดการ์ตูนญี่ปุ่น?

พี่ตั้งเป้าหมายอย่างไรถึงได้ลูกค้าที่ไม่เหมือนใครเลยทั้งๆที่วาดการ์ตูนญี่ปุ่น?

เอาความคิดของคนส่วนใหญ่ก่อนนะคือวาดแนวญี่ปุ่นเนี่ยหรือว่าแนวญี่ปุ่นเป็นหลักโอกาสจะได้คอลแลบแบรนด์ยากอันนี้เป็นความเข้าใจก่อนหน้านี้ใช่ไหมคะ?

เอาอย่างนี้ดีกว่านะคะปกติแล้วถ้าวาดการ์ตูนแนวนี้แบบเราคือส่วนมากเขาก็จะทำปกนิยายกันใช่ไหมคะแต่เผอิญลายเส้นพี่มันไม่ได้เหมาะกับการทำปกนิยายในไทยตอนนี้และพี่ก็รู้ตัวดีว่าเป็นแบบนั้นคือทำก็ได้แต่มันไม่ได้ขายดีในไทยเพราะว่าวัยรุ่นไทยกลุ่มที่อ่านนิยายไม่ได้ชอบลายเส้นพี่ขนาดนั้นแล้วแล้วงานพี่ก็ดูเสพย์ยากกว่าปกติมีความซับซ้อนและพี่ก็ไม่ได้อยากที่จะลดความซับซ้อนลง…

พูดง่ายๆคือถ้าไปถามกลุ่มที่วาดการ์ตูนญี่ปุ่นเขาจะบอกว่าพี่ทำงานศิลปะหรือทำงานอาร์ตแต่ถ้าไปถามคนทำงานอาร์ตก็จะบอกว่าพี่วาดการ์ตูนสรุปคือเป็นตัวอะไรไม่รู้ที่อยู่ในส่วนไหนไม่รู้ของวงการอยู่ตอนนั้น

แต่มันมีเรื่องแปลกอย่างหนึ่งเกิดขึ้นนั่นก็คือพอพี่เลิกทำปกนิยายไปทำ nft งานพี่ถูกโพซิชันนิ่งขึ้นไปอีกจุดหนึ่งอันนี้ไม่ได้ว่างานปกนิยายนะงานปกนิยายก็คือดีคนที่ทำอยู่ก็คือเก่งและก็มีคนเก่งๆทำอยู่เยอะคนที่เทพก็มี

ที่บอกว่าposition ขึ้นไปอีกจุดหมายความว่ามันถูกทำให้แตกต่างออกไปเรียบร้อยแล้วเป็นอีกสายหนึ่งนั่นก็คือสาย brand กำลังสนใจสายนี้พอดีก็เลยได้โอกาสคอลแลป

ซึ่งถามว่าทำไมต้องเป็นพี่มีนักวาดที่หน้าตาดีและก็งานดีอีกหลายคนทำไมเขาถึงเลือกพี่เรื่องนี้ก็ยังเป็นปริศนาอยู่เหมือนกันสำหรับบางแบรนด์

ซึ่งจริงๆถ้าจะมาสายนี้ควรจะหน้าตาดีนะคือหน้าตาจะต้องเป็นที่ดึงดูดของคนทั่วไปด้วยเช่นกันยกตัวอย่างเช่นน้องปั๋น ก็คือสายbrand แต่เราจะบอกว่าเรามาสายนี้โดยที่ยังไม่มีควอลิตี้ที่ว่าไว้นะหมายถึงหน้าตาของเราก็หน้าตาธรรมดาธรรมดาคนทั่วไป(แต่ก็ไม่ได้แย่)ซึ่งแบรนด์มักจะเลือกพี่จากงานมากกว่าเรื่องของหน้าตาหรือความดึงดูดภายนอกส่วนหนึ่งก็คือเลือกที่สไตล์เราไปตรงกับสิ่งที่เขาอยากจะทำพอดีซึ่งเรื่องของ balance ข้อนี้จริงๆแล้วก็ต้องคิดว่าเราอยากจะให้ภาพลักษณ์ของเราหรือโพซิชั่นนิ่งของเรามันออกมาแนวไหนเราอยากจะทำงานกับใครพวกนี้คือต้องคิดตั้งแต่แรกเพราะว่ามันจะทำให้เราวางตัวอีกแบบเวลาที่เรา present ตัวเองออกไปนะคะ